Auteur: Wilma Van der Vliet

Transparantie

Brief Graeft Voort inzake het carillon en de toren van Grave;

Aan de Raad van de gemeente Grave

en

Aan het College van Burgemeester en Wethouders van Grave

15 januari 2015

Geachte Raad, geacht College,

Stichting Graeft Voort heeft met zorg kennis genomen van de motie waarin wordt gevraagd om verplaatsing van het carillon en sloop van de carillontoren.

Het carillon is bij de bouw van het gemeentehuis van 1971 aan het Hofplein door de burgerij gefinancierd om Grave een nieuw hart te geven. De toren van het nieuwe gemeentehuis was van meet af aan mede voor dit carillon bestemd. We mogen aannemen dat destijds zorgvuldig is bekeken waarom dit de beste oplossing was.

Nadien is op initiatief van ons toenmalig bestuurslid Jean Laguette z.g. aan het oorspronkelijk aantal klokjes een zodanige hoeveelheid toegevoegd (mede door hem betaald!) dat er een uitgebreider repertoire kon klinken. Ook toen zal zeker zijn bekeken of dit aantal voldoende was. De bekostiging van een en ander zal overigens het doorslaggevend argument zijn geweest. Door crimineel gedrag van een aantal van diegenen die een anti-kraakwacht moesten vormen in afwachting van de sloop van het gemeentehuis van 1971 raakte het carillon dermate in het ongerede dat het niet meer bespeelbaar was. Bij de afwikkeling van het project Hart van Grave is door de Raad op voorstel van het College geld gevoteerd om het carillon in ere te herstellen en wel op de huidige plaats, dus in de carillontoren.

Bij de motie die momenteel ter tafel ligt, worden naar ons oordeel twee zaken door elkaar gehaald. Er ligt, als we de berichten daarover mogen geloven, een voorstel van de pastoor om het carillon over te nemen, uit te breiden en vervolgens te herplaatsen in de Sint Elisabeth. Dat is kennelijk zijn eigen initiatief (iedereen spreekt over de pastoor zelf en niet over het kerkbestuur) en hij heeft daarover voor zover ons bekend met niemand overlegd, in het bijzonder niet met de heer Albert van Woerden, die vele jaren tot volle tevredenheid het carillon heeft bespeeld, met de Wijkraad Binnenstad of met onze Stichting. Daar ligt een voorstel bij om na het vertrek van het carillon naar de kerk (een exercitie die naar onze mening zoals de pastoor het zich voorstelt veel extra geld kost ten opzichte van het oorspronkelijk voor het herstel van het carillon gevoteerde bedrag) de gemeentetoren maar te slopen. En op dit punt worden de zaken door elkaar gehaald. Bij het (voor)overleg voorafgaand aan het project Hart van Grave is het lot van de toren immers ook LOS van het carillon heel anders beoordeeld. Het zeer uitgebreide en volstrekt transparante overleg dat daarover heeft plaatsgevonden, met deskundigen en anderszins betrokkenen waaronder een klankbordgroep waarin ook Graeft Voort vertegenwoordigd was en de commissie ruimtelijke kwaliteit, heeft tot resultaat gehad dat vol overtuiging is gekozen voor handhaving van de toren als hart van een toekomstig Torenplein; de toren werd daarmee ingebed in de totale architectuur van het project Hart van Grave dat er zonder toren waarschijnlijk heel anders uit had gezien, tot onder de grond toe. De reden daarvoor was, dat de toren is gebouwd in de stijl van de Bossche School, daar in alle opzichten naar verwijst, en daar in alle opzichten een eminent voorbeeld van is.

Het – klaarblijkelijk – besluit om nu ZONDER overleg met deskundigen en betrokkenen (anders dan de pastoor) de toren te laten slopen, getuigt van gebrek aan eerbied voor het zorgvuldig oordeel van destijds, voor de architectuur van Hart van Grave en voor het erfgoed van de Bossche School. Dat er inmiddels een onderzoek is aangekondigd, doet daar niet aan af. De meerderheid van de Raad heeft zich inmiddels, zo bewijst de motie, al een eigen oordeel gevormd, naar wij moeten aannemen op basis van informatie door de pastoor.

Stichting Graeft Voort merkt daarbij nog op dat historisch gezien de gemeente ALTIJD (een carillon in Grave was in 1971 echt niets nieuws) de rechthebbende is geweest van het Graafse carillon en dat de kosten van het carillon van 1971 en later louter door burgers zijn bijeengebracht zonder bemoeienis van de kerk; zoals ook, als we de berichten volgen, de volledige kosten van herstel en uitbreiding voor rekening zullen moeten komen van de burgerlijke gemeenschap. Datzelfde geldt, gezien de recente uitspraken van het kerkbestuur over de kerken als gebouw, voor het onderhoud. Het carillon is seculier erfgoed en geen kerkelijk erfgoed, laat staan pastoraal erfgoed. Graeft Voort heeft nog een bijzondere reden om zorg te hebben over de plannen met carillon en toren. Onze Stichting ijvert al vele jaren voor het plaatsen in het hart van de stad van een plaquette waarop alle in en door de oorlog omgekomen inwoners van Grave worden herdacht. Hiervoor is overlegd met velen, onder wie de nabestaanden van burgemeester Louis Ficq, met als gevolg dat is besloten, en wel door uw Raad en College zelf, dat de plaquette er zou moeten komen en wel aan de carillontoren. Een dergelijke plaquette hoort aan een openbaar gebouw, in casu de toren. Wordt die gesloopt, dan is er ons inziens geen geschikte andere plaats voorhanden.

Over de uitbreiding van het carillon – het lijkt erop dat die uitbreiding het lot van de toren bepaalt – merken wij nog op dat de actie van de heer Laguette van destijds het repertoire aanzienlijk heeft verrijkt. Wij zien als hoeder van de geestelijke erfenis van de heer Laguette niet in wat extra klokjes toevoegen aan het toen mogelijk geworden repertoire. Sinterklaas, Kerstmis, Hollandse hits, oudvaderlandse liederen, opera, operette en musical waren tot nu toe zonder wanklank te horen en ook zonder hoorbare tekorten. Wij hopen dat u de motie nog eens afweegt en dat u bovenstaande overwegingen meeneemt in uw eindoordeel over deze kwestie – wij hopen althans dat er nog ruimte is voor discussie. Graeft Voort staat voor behoud van het carillon in de aanwezige grootte en op de huidige plaats. Wij staan er voor open om overtuigd te worden van het tegendeel, maar dan met argumenten die de toets der kritiek kunnen doorstaan.

Met vriendelijke groet,

Namens Stichting Graeft Voort

Een Graafs kerstverhaal,

Als er één besluit van de Graafse gemeenteraad is dat door de jaren heen stand heeft gehouden, dan is dit het besluit om de toren van het stadhuis met daarin een bescheiden carillon te handhaven. Maar ook dit besluit wordt nu in twijfel getrokken. Het begon met “gepraat op straat”. Vervolgens kwam er een voorzichtige opmerking van de burgemeester in zijn wekelijkse belcolumn.

Serieus werd het door een artikel in de Gelderlander op 11 december waarin de mogelijkheid werd geopperd het carillon naar de Elisabeth te verplaatsen en uit te breiden.

De toren zou dan gesloopt kunnen worden . Wethouder Daandels vond dat een aantrekkelijk idee waar snel over besloten moest worden. De Elisabeth zou in het voorjaar 2015 deels worden gerestaureerd.

In de agendacommissie van diezelfde avond kwam het ook aan de orde met de vraag wie het initiatief zou moeten nemen: het college of de gemeenteraad.

In de raadsvergadering werd een motie van de coalitie aangenomen waarin aan het college werd gevraagd te onderzoeken of het mogelijk was het carillon te verplaatsen en vervolgens de toren te slopen. De motie werd aangenomen met de die avond gebruikelijke verhouding 8 coalitie voor en 7 oppositie tegen. Niet dat de oppositie nu direct tegen verplaatsen van het carillon was, maar men vond de motie overbodig. Vlak voordat het onderwerp carillon aan de orde kwam had de oppositie nog een motie ingetrokken omdat het college te kennen gaf zelf al met de uitvoering bezig te zijn.

In dit geval deed het college er het zwijgen toe. En dat was vreemd. Uit het krantenartikel bleek toch dat wethouder Daandels al met het onderwerp bezig was.

Omdat de laatste ontwikkelingen uitsluitend via de krant en het geruchtencircuit verliepen heeft de voorzitter van de wijkraad in de raadsvergadering bij het spreekrecht gevraagd in ieder geval de wijkraad bij de uitvoering van de motie te betrekken. Aangezien het daarna formeel weer stil is geworden, maar de klok gewoon doortikt en onderhuidse activiteiten de besluitvorming kunnen beïnvloeden volgt hieronder een reconstructie van de voorgeschiedenis.

• In juli 2002 verwierp de raad het voorstel van het spiksplinternieuwe college in overeenstemming met het standpunt van het vorige college het stadhuis op de toenmalige plaats te handhaven. Via een amendement dat met 8 coalitiestemmen voor en 6 oppositiestemmen plus 1 coalitiestem tegen werd aangenomen werd besloten het stadhuis naar het door Mooiland te ontwikkelen complex op het Zuidoosterterrein te verplaatsen. Mooiland zou ook de eerste kans krijgen het vrijkomende terrein te ontwikkelen.

De ontwikkeling verliep moeizaam. De eerste poging bom met Mooiland tot resultaat te komen strandde in 2009. Daarna nam van der Horst de ontwikkeling over. Mede door het nadrukkelijk betrekken van de bevolking bij de planvorming kon medio 2011 met de bouw worden begonnen.

• Onderdeel van de gehele ontwikkeling, en vastgelegd in besluiten was dat de toren en het bescheiden carillon –geschenk van de burgerij- behouden moesten blijven.

Wel werd natuurlijk geconstateerd dat behoud van de toren bouwkundig een complicatie was en dat het vinden van een andere functie dan plaats voor het carillon moeilijk zou zijn. Bovendien zouden nu meer woningen dicht bij het carillon komen en niet iedereen houdt van carillonklanken. Alles afwegende kennelijk toch acceptabel en iedereen die in het inmiddels “Hart van Grave” gedoopte complex een plaatst zouden vinden wisten wat hun letterlijk boven het hoofd hing. Tegen het besluit de toren te handhaven is dan ook nooit formeel bezwaar gemaakt.

De gemeente had echter. Het zou dus wel goed komen en het was voor de ontwikkelaar geen probleem.

In de overeenkomst met van der Horst had de gemeente enkele onderdelen aan zich gehouden waaronder de toekomst van de toren met carillon. De gemeente was met de uitvoering van haar rol minder voortvarend. Over het plan voor de infrastructuur in en rond het project waarvoor de gemeente het plan zou leveren dat de ontwikkelaar (op zijn kosten) moest uitvoeren kon maar geen overeenstemming worden bereikt. Voor het Binnenhof, dat eveneens buiten de overeenkomst was gehouden was een burgerinitiatief nodig om er enigszins de gang in te krijgen.

• Voor de toren heeft de gemeente een opdracht gegeven aan het bureau Reuser dat werd bijgestaan door een klankbordgroep.
• Logischerwijze kwam gedurende de reeks van jaren de vraag naar voren of het nu niet de gelegenheid was het Graafse carillon, dat eigenlijk niet meer was dan een simpel klokkenspel, uit te breiden tot een volwaardig carillon. Kosten en directe nabijheid van woningen waren tot dan toe reden deze mogelijkheid niet dieper te onderzoeken. In de klankbordgroep zaten mensen die een volwaardig carillon als een zinvol doel zagen.
• Intussen speelde zich nog een discussie af of de toren niet de plaats was voor de gedenkstenen die het middelpunt zijn voor de jaarlijkse 4-mei herdenking. Een van die stenen is inmiddels op het historisch stadhuis geplaatst. Voor de andere is de toren nog steeds de aangewezen plek.
• Inmiddels was ook bekend geworden dat de pastoor van de St. Elisabethkerk beschikte over een stokkenklavier dat wel gebruikt kon worden voor het gemeentelijk carillon.
• In november 2013 ontving het college een “bijgestelde versie van het rapport van het bureau”. Dit rapport is echter niet openbaar gemaakt en ook de leden van de klankbordgroep beschikken er niet over. Voor zover bekend heeft ook het college zich niet uitgesproken over de voorstellen in dit rapport.
• De gemeenteraad werd zich pas bewust van het bestaan van het rapport tijdens de in de aanhef genoemde vergadering van de agendacommissie. De raadsleden hebben het rapport toegezonden gekregen. (andere betrokkenen niet).

In het rapport werden enkele varianten voor de uitbreiding van het carillon uitgewerkt. Het aangeboden stokkenklavier werd niet bruikbaar geacht. Er werd dus een nieuw klavier voorgesteld. Via een te maken venster in de muur van de toren zouden de bezigheden van de beiaardier kunnen worden gevolgd. Zoals eigenlijk al werd verwacht waren er geen suggesties voor een andere bestemming. De totale kosten zouden rond € 210.000 bedragen. Waarschijnlijk is dit exclusief BTW, in het rapport wordt dit niet vermeld.

• Formeel is daarna niets meer gebeurd. Wel is via allerlei bronnen het volgende bekend geworden.
• Na de zomervakantie begon het idee het carillon naar de Elisabeth te laten verhuizen rond te zingen.

Het volgende is bij gebrek aan informatie uit het gemeentehuis grotendeels gebaseerd op wat men hier en daar hoort. Hier en daar is deze informatie ook onwaarschijnlijk

• Half november heeft pastoor Aarden een email gestuurd naar het college met het idee het carillon in de Elisabeth te plaatsen

Het idee is daar enthousiast ontvangen. Vanuit het college zou zijn gezegd dat er gerede kans zou zijn op een bijdrage van monumentenzorg;

• Bij navraag bij vice-voorzitter en portefeuillehouder in het kerkbestuur bleek dat er in het kerkbestuur nog niet is gesproken over deze materie. Dat zal nu wel snel moeten gebeuren. Het is niet waarschijnlijk dat het kerkbestuur wil investeren of exploitatiekosten op zich nemen voor een carillon. Men heeft andere prioriteiten.
• Op 25 november heeft een delegatie met o.a. wethouder Joon, de pastoor, de stadsbeiaardier van Cuijk en een bouwkundige een bezoek gebracht.
• Er ligt al een offerte bij de gemeente voor het gieten van 33 klokken ad € 175.000. Let wel, alleen het gieten en dus nog geen stokkenklavier en speelautomaat en andere noodzakelijkeop grond van de ARBO-wet verplichte ARBO voorzieningen in de kerk om veilig te kunnen spelen.
• De pastoor is voornemens de Graafse politiek voor zijn ideeën te winnen.

Het is onwaarschijnlijk dat bovenstaande informatie volledig onjuist is. Er kan de conclusie uit worden getrokken dat het college wel zeker bezig is met de mogelijkheden te onderzoeken. Waarom daarover in de afgelopen raadsvergadering werd gezwegen is een raadsel.

Wat weinig onderzoek nodig heeft is dat uitbreiden van het carillon en verplaatsen naar het carillon veel geld zal vragen en dat gemeente en kerkbestuur niet over zoveel geld beschikken dat geen prioriteiten hoeven worden gesteld.

Wat de meerwaarde is van laten  prevaleren van dit idee moet nog worden aangetoond.

Het alleen fatsoeneren en herstellen van het klokkenspel in zijn  oorspronkelijke toestand voegt inderdaad weinig toe aan de aantrekkelijkheid van Grave, maar het is wel hetgeen raad en bevolking de laatste tien jaar voor ogen stond.

Wat als een paal boven water staat is dat het hoog tijd wordt dat het gemeentebestuur ook in deze kwestie gaat besturen in plaats van zwalken.

© Leo de Vreede, Grave 29 december 2014

Groen Grave, samen bereik je meer!

Sinds enige tijd is Marion Vermeulen van de Buitenkamer het aanspreekpunt voor de  nieuwe staande bloempotten in de binnenstad in het kader van het project Groen Grave. Het doel is om gezamenlijk (bewoners, ondernemers en gemeente) zorg te dragen voor een permanente mooie groene uitstraling. Een aantal winkeliers verzorgt al vanaf dit voorjaar de bloempotten, dank hiervoor!

De groendienst van de gemeente zal enkele malen per jaar de beplanting wisselen. Op sommige momenten zal  er extra beplanting aangebracht worden die gesponsord wordt door tuinontwerpbureau de Buitenkamer.

Aanstaande maandagmorgen  10 november 2014 zal er weer zo’ n wisseling van beplanting plaatsvinden. Hiervoor zoekt Marion vier personen die een uurtje de handen uit de mouwen willen steken. Help je ook mee om Grave de groene uitstraling te geven die het verdient?

Bel dan Marion op 06-30833559 of mail via contact@debuitenkamer.info

“REQUIEM VOOR EEN GEMEENTERAAD?

De begrotingsbehandeling heeft dit jaar een speciaal karakter. Het is de eerste van deze nieuwe raad die zegt de betrokkenheid van de burgers bij het gemeentebestuur te willen versterken. Dat is ook nodig omdat de raad voor de opgave staat het verschil tussen inkomsten en uitgaven met een bedrag van rond een miljoen te verbeteren. Dat heeft natuurlijk consequenties voor de burgers in de zin van meer betalen of/en minder subsidie en dienstverlening. Dit wist ook de vorige raad al, maar de aanpak is gekenmerkt door uitstel en vergeefse pogingen er iets van te maken. Vandaag moet het nu gebeuren. Via de zogenaamde takendiscussie hebben de burgers ideeën voor de begroting kunnen aandragen. Mede gelet op de korte voorbereidingstijd en de gebrekkige voorinformatie mag je best constateren dat er toch nog heel wat Gravenaren hun steentje willen bijdragen. Wat is er met die informatie gebeurd?

De door het college aangeboden conceptbegroting was natuurlijk al klaar voordat de takendiscussie plaats vond. Dat daarin niets is terug te vinden van de takendiscussie is dus logisch. Naar eigen zeggen van het college is de begroting ook maar half werk. Het bestaande beleid is naar 2014 getransponeerd en dat levert de komende jaren een flink tekort op dat moet worden gedekt. In de eerste zin wordt ook nog meegedeeld dat de effecten van de herziening van de beheerplannen niet is meegenomen. Die beheerplannen stonden de vorige raadsvergadering op de agenda. Dat kwam dus goed uit, vooral omdat met name het wegenbeheerplan een extra structurele uitgave van 3,5 ton zou veroorzaken. In de commissie zag men de noodzaak daarvan wel. Maar de gemeenteraad besloot de bespreking en de besluitvorming uit te stellen. Dat komt er dus vanavond bij en wel na de begrotingsbehandeling. Dat de besluitvorming bij de begrotingsbehandeling plaatsvindt is te verdedigen, maar dat de inhoudelijke bespreking pas vanavond zou kunnen gebeuren is weer een complicatie. De consequenties van diverse scenario’s ontbreken nu en dat maakt een keuze wel erg lastig.

Maar dat is een detail omdat van het hele dekkingsplan, waar de raad dus zelf zou zorgen, nog geen spoor is te ontdekken. Er zijn algemene beschouwingen in 2 versies. Een volledige en een verkorte ten behoeve van de publicatie. Die laatste vorm is gepubliceerd, maar de volledige heb ik niet kunnen vinden, ook niet op de sites van de diverse partijen. Zo betrek je in Grave blijkbaar de burgers bij het bestuur. De beantwoording van het college was voor degenen die de weg weten op de gemeentesite, of daarbij geholpen worden, sinds gisteravond definitief. Het blijkt dat er veel vragen zijn gesteld en ook het antwoordvakje is ingevuld. Veel vragen hadden net zo goed op een ander tijdstip kunnen worden gesteld en met veel antwoorden zou ik als vragensteller niet tevreden zijn. Ik hoop echter dat de discussie vanavond niet over deze vragen en antwoorden zal gaan. Noch in de vragen noch in de antwoorden is ook maar iets terug te vinden van een mogelijk dekkingsplan. Niemand heeft mij ook gevraagd of ik bereid zou zijn om meer OZB te betalen om de bibliotheek en het schoolzwemmen in stand te houden. Ik deel u bij deze daarom maar mee dat mijn vrouw en ik daartoe bereid zijn. Dat schiet al lekker op.

Helaas zie ik in de beschikbare stukken geen aanknopingspunten om verder aan de pogingen een dekkingsplan op te stellen deel te nemen. Ik kom dan ook niet verder dan mijn deelneming te betuigen met deze afgang van de gemeenteraad. Ik heb mijn bijdrage dan ook opgeslagen als “requiem voor een gemeenteraad”. Troost is dat een requiem vaak mooie muziek oplevert.

Als het niet lukt uitgaven en inkomsten met elkaar in evenwicht te brengen rest niets anders dan een greep in de reserves of een lening af te sluiten. Lenen kost geld, maar dat is minder erg als je van je zelf kunt lenen. De gemeente beschikt over bestemmingsreserves en voorzieningen. Lenen van jezelf is een buitengewoon onverstandige werkwijze, maar wat moet je

anders? De provincie zal hoe dan ook niet blij zijn en wellicht onze gemeente onder curatele stellen. Het college heeft zich hier kennelijk al mee verzoend want sinds enige tijd wappert de provinciale vlag van het historisch stadhuis. En wiens vlag is gehesen heeft de macht. De gemeenteraad is dood, maar de raad zelf ontkent het nog steeds, soms tegen beter weten in, maar blijkbaar ook nog uit overtuiging. Ook in de begrotingsstukken is dat te constateren. De voorgelegde begroting is voor niet ingewijden niet en voor wel ingewijden blijkbaar zeer moeilijk te begrijpen. Er staan heel veel prachtige zinnen in maar daar heb je voor de beoordeling weinig aan. Één voorbeeld: onder de kop: wat willen we bereiken staat veelal iets van “een optimale dienstverlening”. Het is heel leerzaam dat soort zinnen eens om te draaien. Dat geldt voor heel veel rapporten. Ik kan het u aanraden. Vergelijking met vorige jaren is niet mogelijk. Dat alles komt door wat men de harmonisering van CGM noemt. Bedoeld wordt gewoon de uniformering. Als dat is gelukt is het laten bestaan van drie gemeenteraden bijzonder overbodig en hinderlijk. CGM heeft met dit streven overigens groot gelijk. De start van CGM luidde de terminale fase voor een zelfstandige gemeente Grave in. Laten we dat erkennen en ons sterk maken voor de volgende levensfase van de Graafse gemeenschap in een groter verband. Op bestuurlijk terrein is er zeker leven na de dood en vaak een beter.

Niet dat ik denk dat daarmee de problemen zijn opgelost. Ik ben van mening dat de gemeente als bestuursorgaan zoals wij die kennen niet meer van deze tijd is. Vroeger werd je geboren, ging je naar school, werkte je, trouwde je en ging je dood in de zelfde plaats met je kinderen in de buurt. Geleidelijk is dat veranderd. Voor veel mensen is de plaats waar zij volgens de GBA thuishoren weinig meer dan een administratieve aangelegenheid.

Ook mensen zijn mede hierdoor veranderd. De betrokkenheid bij de eigen woonplaats en in het algemeen met elkaar is verminderd. Men is meer klant bij dan lid van. Dat gaat heel ver. Wij zorgen niet meer voor elkaar, nee als we dat nodig hebben moeten we zorg inkopen. Voor onze democratie is dat een regelrechte bedreiging.

De wereld is inmiddels ook zo complex geworden dat het gemeentelijk niveau te klein is om op veel gebieden zelfstandig beslissingen te kunnen nemen. Toch houden we die schijn overeind. Het rijk neemt beslissingen over de tracé’s van snelwegen, maar iedere gemeente moet dit afzonderlijk in een bestemmingsplan verwerken. Dat leidt tot veel tijdverlies, kosten en ongenoegen.

Er komen ook nieuwe taken bij. De zorg gaat nu naar het gemeentelijk niveau omdat de gemeente nu eenmaal dichter bij de burger staat dan het rijk. Dat is zo, dus er is alles voor te zeggen de uitvoering van het zorgbeleid te regionaliseren. Maar daar heb je geen gemeenteraden voor nodig. In de praktijk blijkt dat ook zo. Gemeenten als Grave zijn, ook naar eigen inzicht, hiervoor te klein. Vandaar de gemeenschappelijke regeling, waarbij de taak van de raad, zo is gebleken beperkt blijft tot uitspreken van hoop en zorg tegelijk.

Het college heeft de laatste dagen enkele schotjes voor de boeg gegeven die wellicht zijn bedoeld om enkele zaken in het dekkingsplan veilig te stellen. Het motiveren van een wethouder belast met zaken rond de verandering in de zorg was er één van. Dat hier extra aandacht voor nodig is snap ik wel, maar ik heb niet terug kunnen vinden waarom dat een derde wethouder moet zijn. Grave heeft sinds 1998, 3 wethouders met uitzondering van de periode 2010-2014. Dat was doodgewoon om politieke redenen. Laten we daar eerlijk in zijn. Dat daarmee de nodige extra aandacht voor de zorgovergang verzekerd was, is een leuke bijkomstigheid.

Ook wordt gewezen op het belang van toerisme en Grave als Bastion van zorg voor de economie van Grave. De vraag of Grave er een eigen economiebeleid op na kan houden ligt in het kader van mijn verhaal natuurlijk voor de hand. Naar mijn mening is dit marginaal en hoe belangrijk is het voor de totale Graafse gemeenschap? Moet de gemeente er in investeren of zou het geld op moeten leveren? Erger vind ik echter dat zorg hier weer als middel wordt opgevoerd om geld te verdienen. Dat is toch het doel van economisch beleid? Overigens had ik bij dit artikel een déja-vu. Eind negentiger jaren was er een rapport over de toekomst van Grave. “Grave als Bastion van Zorg” was daarvan een belangrijke conclusie en misschien zelfs wel de titel of een ondertitel.

Van oudsher hebben we het besef dat water zich niets aantrekt van democratische en gemeentegrenzen. Onze waterschapstructuur is in de hele wereld een voorbeeld van een functionele democratie. Natuurlijk is en moet de bestuursvorm regelmatig worden aangepast aan de maatschappelijke ontwikkelingen. Maar in plaats van waterschappen opheffen zou men veel meer zaken langs functionele lijnen democratisch moeten organiseren. De huidige gemeenschappelijke regelingen zijn daar eigenlijk al een voorloper van. Ze zijn georganiseerd voor één beleidsterrein en hebben daarvoor een eigen bestuurs- en financieringsstructuur. De bestuurstructuur is nog sterk aan de gemeenteraden verbonden, maar in veel gevallen is die invloed beperkt tot het geven van een zienswijze en in de begroting opnemen van door de GR zelf vastgestelde bedragen, dus louter symbolisch. De democratische aansturing en controle zijn daarbij ver te zoeken. Eerst nadenken over de definitie van een democratisch bestuur in de huidige maatschappij is dan wel aan te bevelen.

Dat lukt vanavond (4 nov.2014 red.)  niet meer.

Ik vrees dat ik zelfs niet aan het uitspreken van deze hele tekst toekom. In ons gemeentebestuur is het in een regeling genoemde eindtijdstip de meest heilige bepaling. Van andere bepalingen wil men nog wel eens afwijken als dat beter uitkomt. Het zou beter zijn meer aandacht te besteden aan het beginpunt van een proces. Te laat komen wordt in de meeste gevallen veroorzaakt door te laat weg gaan. Tot zover, ”

Grave, 4 november 2014,

Leo de Vreede

Nog maar 8 weken en dan is het weer Kerstmis. Ik herinner mij dat vorig jaar Kerst 2013, onze pastoor René Aarden zelf -in de garage in Velp-  een kindercarillon maakte en plaatste voor publiek. Onze muzikaal getalenteerde pastoor René heeft niet stil gezeten de laatste maanden. Hij is zelfs leerling-beiaardier tegenwoordig bij Marcel Siebers in Cuijk, een wijd en zijd bekend beiaardier, je bent nooit te oud om meer te leren tenslotte. Maar ik heb vorig jaar zelf al gehoord dat onze pastoor heel goed met een carillon overweg kan. Zo ook Albert van Woerden trouwens.

Wat  is er toch gebeurd met die zogenaamde “Werkgroep  Carillon/De Toren”?  Als deelnemer namens de wijkraad Binnenstad  in die werkgroep, moet ik u het antwoord schuldig blijven. Lang, lang geleden, vergaderden we op uitnodiging van de gemeente (en via een extern bureau: Reuser)  een paar keer als  deelnemers vanuit verschillende belangengroeperingen. Daar zijn voorstellen uit voortgekomen voor de toekomstige functie van de toren en het carillon. Bureau Reuser maakte hiervan een presentatie die inmiddels al sinds minstens begin 2014 op de bureaus van de leden van het college van B&W ligt. Navraag van de wijkraad Binnenstad  over de voortgang? Werd niet eens beantwoord.

Deze typisch stroeflopende Graafse voortgang voor het carillon, inspireerde een aantal mensen die weigeren de lepel in de breipot te laten staan om eens te kijken wat de mogelijkheden zouden kunnen zijn in de Elisabethkerk. Een carillon van 48 klokken op basis van een C2 klok zou ook heel goed mogelijk moeten zijn. Een groot deel van de klokken zouden dan in de vensteropeningen kunnen komen zoals dat ook gebruikelijk is bij de historische carillons in Amsterdam en Haarlem.

Waarom nu dit artikel op de website? Wat zijn we weer gefrustreerd! Als u niet wederom reageert met mails en brieven en vragen aan de raad over  de toekomst van ons carillon . . . . . hoort u er ook nooit meer iets van vrees ik.

Niet uit de toren . . . .  van het college van burgemeester en wethouders . . . .

En ik vrees ook niets vanuit de kerk.

Natuurlijk zijn er belangrijker en urgenter zaken om het over te hebben in Grave. Ondanks maar ook juist in het kader van de  Takendiscussies voor ons burgers, om nota bene de gemeente te helpen om posten te vinden voor bezuinigingen . . . .en u vroeg ons als  belangengroeperingen  – nog niet zo lang geleden-  na te  denken over dit onderwerp.

Geachte raadsleden en burgemeester en wethouders, waar is het rapport van bureau Reuser en wat gaat  u er wanneer mee doen? Hoe zit het met de besteding van het budget voor e.e.a.? Wijkraad Binnenstad  Grave – H.Kruizinga

Enkele foto’s vanuit de kerklantaarn; zo kan het ook misschien?