Categorie: Nieuws

Het is al weer even stil rond het carillon en de herinrichting van de plint van de toren. Deze week namen we even contact op met de gemeente om te vragen wat de stand van zaken is. Op dit moment -na een aantal bijeenkomsten met Graafse belangengroeperingen- wordt een advies voor het carillon en de klokkentoren door Bureau Reusen opgesteld. Dit na een aantal bijeenkomsten van belangengroeperingen. De gemeente verwacht dit advies in december te agenderen in de collegevergadering. Afhankelijk van wat hier wordt besloten, voor welke optie wordt gekozen, kan daarna opdracht worden verleend. Het opknappen van de buitenzijde van de toren zou dan betrekkelijk snel kunnen plaatsvinden. Het gieten en plaatsen van een carillon en/of het repareren en herplaatsen van het huidige kleine klokkenspel duurt echter al snel een half jaar. E.e.a. is bovendien afhankelijk van de openstelling van het Torenplein door de curator. Ook zou het college nog kunnen besluiten het advies bij de raad voor te leggen (bijvoorbeeld als het budget niet toereikend zou zijn). Een concrete datum kon de gemeente dan ook niet noemen. Wij blijven u op de hoogte houden.  © Wijkraad Binnenstad Grave

Een jaar of twaalf was ik, toen ik mijn eerste pilsje dronk. Het smaakte me niet, was bitter en wrang. Wat me wel smaakte was het idee dat ik bier dronk en alle beelden die er omheen zweefden. ‘Stoer’, ’mannelijk’, ‘gezellig’, ‘er bij horen’, ‘volwassen’, ‘genieten’. Als je alle bierreclames op een rijtje zet, weet je zo ongeveer wat ik voelde die eerste keer. Wij mannen worden in de reclame immers hooguit aangesproken op dat niveau. Bij mij speelde een rol dat mijn vader enkel een biertje dronk wanneer een hittegolf zorgde voor onlesbare dorst. Dan bleef het bij één flesje. De zuinigheid van de vijftiger en zestiger jaren hield de mensen nuchter. Hij zag wel graag de zon in het water schijnen, zeker als het om zijn kinderen ging, en moeke speelde haar ontmoedigende rol met verve en begrip. Het was een verjaardagsfeestje. Bier hoorde daarbij. Het stroomde, maar in de bedding van de relatieve armoede en zuinigheid van die jaren. De naoorlogse maatschappij in volle opbouw en wij babyboomers, nu de aanzwellende grijze golf, zetten de eerste stappen in de richting van een aarzelende puberteit.

Ik rookte al, half stiekem en half omdat het mocht. Tussen de glazen bier stonden ook wat glaasjes met sigaretten. Roxy, vaders merk, en Miss Blanche, een Virginia, voor de dames. Met drank en tabak was je er vroeg bij in die jaren; de genotsmiddelen hadden nog niet het odium ongezond te zijn. Het wonderlijk was dat je tegelijk lang kind bleef. Als puber voelde ik uiteraard dat er wat gaande was met mijn lijf, maar verder verkeerde ik nog helemaal in een levensfase die mijn vader met ‘urstebokser’ placht te benoemen; een jongeman die bij de plechtige communie zijn eerste lange broek (boks) was gaan dragen. Als het om seks ging,  zo groen als gras. Ik had als plattelandskind de ogen goed de kost gegeven op momenten dat er iets spannends gebeurde tussen koe en stier en merrie en hengst maar (officieel) had dat mij nog niet op het idee gebracht dat er bij man en vrouw ook iets vergelijkbaars denkbaar was. Ik herinner me overigens dat ik eigenlijk veel meer wist dan niets maar dat was ‘natuurlijk verworven’ kennis die nog geen doel leek te dienen. Zolang pa en moe het belangrijkste identificatiemodel zijn, komen gedachten aan seks niet spontaan in je op; dat lijkt van alle tijden…

Tot zover een tableau van toen ik al rookte en mijn eerste pilsjes nuttigde. Maar ik weid te ver uit. Ik wilde het hebben over jeugd en drank. De aanleiding is een wetswijziging per 1 januari die gaat verbieden om drank te verkopen aan jongeren onder 18 jaar. Mijn eerste impuls was ‘betutteling’, ‘de klok wordt teruggedraaid’, maar zoals bovenstaand sfeerbeeld aangeeft, strookt die impuls niet één op één met de realiteit van 2013.

Wat zich in ons tijdsgewricht  lijkt te wreken, is een heel venijnige combinatie van factoren.  Jeugd die van heel veel zaken (technisch) uitstekend op de hoogte is maar vaak weinig kaders aangereikt krijgt om met haar kennis om te gaan. Geld dat in overvloed voorhanden is; vaak uitstekend gebruikt wordt maar ook heel vaak om belangrijke zaken af te kopen, zoals opvoeding, begeleiding en aandacht. Drank die in overvloed voorhanden is en voor een paar centen binnen handbereik. Dit ook nog in samenspel met fabrikanten en wederverkopers die nogal gedachteloos op zoek zijn naar afzetmarkt. Samengevat komt het er op neer, dat drank overal rijkelijk vloeit en dat jongeren van nu in heel dwingende mate consumenten zijn geworden en doorlopend als zodanig worden aangesproken. De verleidingen zijn van een totaal andere orde dan in onze jeugd, zei opa, vooral vanwege de mogelijkheid om alle behoeften moeiteloos en ogenblikkelijk te bevredigen.

Een nog doorslaggevender verschil met de dag van vandaag is echter de kennis die beschikbaar gekomen is over de ontwikkeling van het menselijk brein en de invloed die alcohol daar op uitoefent. Onze hersenen zijn pas klaar als we een heel eind in de twintig zijn en het is eenduidig aangetoond dat het gebruik van alcohol veel nadeliger inwerkt op de ontwikkeling ervan dan ooit vermoed werd. Samen met de enorme beschikbaarheid van alcohol en de neiging van jongeren om de grenzen op te zoeken en dit vaak hardnekkig te blijven doen, zorgt dit ervoor, dat het wezenlijk om een andere orde gaat dan het pilsje dat wij dronken als snotneuzen. Je bent geneigd om te denken aan excessen als comazuipen maar dat vertroebelt alleen maar dat drank al heel snel een fnuikende invloed heeft op jonge hersenen in de groei naar rijpheid. En dan gaat het meteen over talent, ontplooiingskansen en levensgeluk die verloren gaan, met alle maatschappelijk gevolgen van dien.

Drank, en vooral bier, is vertrouwd onderdeel geworden van ons leven en wordt nauwelijks nog als luxe beleefd. Daarmee is drank te vanzelfsprekend geworden om de gevaren ervan goed te onderkennen. Dat geldt voor ons volwassenen en nog meer voor onze jeugd die sowieso soms geneigd is risico’s niet te zien of zelfs op te zoeken. Mijn, onze, eerste impuls om het verleggen van de alcoholgrens te beleven als bevoogding, is bij nadere beschouwing dus niet veel meer dan een gemakzuchtige dooddoener.

Los daarvan kunnen we er niet onder uit dat het maken van wetten één ding is, maar het afdwingen van de naleving een wezenlijk andere aangelegenheid. Daarom is het ons aller verantwoordelijkheid om ervoor zorgen dat het in onze hoofden indaalt dat het oppassen is met alcohol. Minstens even belangrijk als zo’n nieuwe wet is dus dat het onze beleving wordt, dat alcohol een aangenaam genotsmiddel is op voorwaarde dat we er goed mee omgaan. Dan hebben we het over bewustwording. Waar het om tabak gaat, is het mettertijd gemeengoed geworden om in die lijn te denken; waar het gaat om alcohol moet die knop in veel hoofden nog omgezet worden. ‘Alles met mate!’ leerden wij vroeger en zuinigheid en armoede zorgen voor een stevig steuntje in de rug. Nu moeten we het vooral hebben van onze eigen hersenen en op die manier wordt de cirkel dus rond.  © Ben Bongaards

Op de informatiepagina van de gemeente Grave in de Maasdriehoek heeft u kunnen lezen dat voor 23 bomen in de gemeente Grave een kapvergunning is aangevraagd. Als Wijkraad Binnenstad bladerden wij even in het dossier in het stadhuis van Grave.  Voor de wijk Binnenstad is van belang dat een boom aan de Maaskade en de boom op de Bijl in de vergunningaanvraag staan vermeld. Voor de kastanjebomen op het Binnenhof is geen kapvergunning aangevraagd. Zoals gebruikelijk kunt u bezwaar maken tegen de aangevraagde kapvergunning. Voor de procedure zie de website van de gemeente Grave. © Wijkraad Binnenstad Grave. Er is een kapvergunning aangevraagd voor de volgende bomen;

1.Anna van Burenweg – 2 bomen wegens kastanjeziekte en 1 tulpenboo

2.H. Dunantstraat – 1 boom

3.Mgr. Borretweg -1 dode boom ruimen

4.Egweg – 1 dode boom ruimen

5.Futenhorst 55 – 1 boom ruimen wegens overlast erfafscheiding

6.Karweg – 1 dode boom ruimen

7.Smient 26 – 1 boom ruimen wegens overlast

8.Maaskade – 1 boom ruimen =  verrot

9.Pluiverenhorst 71 – 1 dode boom ruimen

10.Schopweg – meerdere dode bomen ruimen

11.Stoofweg – Parkeerplaats Hockey – 1 dode boom ruimen

12.Traverse 144 – 1 boom ruimen wegens verkeerde boomsoortkeuze

13.Traverse 26 – 1 boom ruimen wegens overlast

14.Wederik – 1 boom ruimen wegens kastanjeziekte

15.Violier 22 – 1 boom ruimen = te groot

16.Quaiplein – slechte bomen moeten wijken voor Parkeerplaats, de rest herplanten.

17.Estersveldlaan Sprankel – 1 dode boom ruimen

18.Traverse naast 94 – bomenkap i.v.m. overlast

19.Akker 21 (Gassel) – Waardevolle bomen (staan op de lijst) op verzoek van bewoners verwijderen; teveel schaduw.

20.Hegveld – kap van 50% v.d. bomen (13) wegens overlast

21.De Bijl – standplaats beperkingen boven- en ondergronds en aantasting door afgebr. Tak uit de kroon. Vervangen.

22.Mgr. Bongaardsweg; meerdere dode lindenbomen ruimen

23.Ploegweg ; 1 dode boom ruimen

Een oude boom moet je niet verplanten en de voorbeelden van soms verdriet om de vertrouwde omgeving te verlaten lazen we de laatste weken af en toe in de krant. Maar nu het zover is blijkt het allemaal mee te vallen. Het bankstel, de eettafel, en de servieskast, de grote meubelstukken van de bewoners zijn vrijdag en zaterdag jl. al naar Catharinahof gebracht.

Een in en uit lopen van vooral jonge mensen; kinderen en kleinkinderen en vrienden van de toekomstige bewoners die de meubels en vast wat dozen op hun plek zetten.

Het is haast een volksverhuizing en voor de bewoners een enerverende tijd. Wennen vast aan de lift en de lange gangen.

Prima bedacht daarom dat de bewoners van de 23^e tot de 29^e november -samen met een groot deel van de vaste verpleging- op Landgoed de Biestheuvel in Hoogeloon een korte vakantie houden. Daar wordt hen een goed programma voorgeschoteld met o.a. optredens van enkele artiesten. Ook onze Havenzangers hebben een optreden beloofd.

In de tussentijd wordt verder gewerkt in Catharinahof zodat de bewoners de 29^e meteen hun intrek kunnen nemen in hun nieuwe appartement. Met keukentje en een prachtige badkamer.

Vanaf het balkon op de 2e etage uitzicht op de achterzijde.

Straks branden overal de lichtjes in het prachtige gebouw en klinken de geluiden uit het gezellige restaurant.

Na de vakantie, op 29 november worden de bewoners feestelijk onthaald op een uitgebreid diner uit eigen keuken.

Nog maar weer ‘s het laatste nieuws uit Catharinahof. De verhuizing naar Catharinahof is bijna een feit, het draaiboek ligt klaar. Feiten/weetjes; Op 21 november zullen de bewoners van Kleinschalig Wonen als eerste hun intrek nemen in het nieuwe Catharinahof. De overige bewoners van Maaszicht verhuizen op 25 november. Omdat het vaak lastig is de weg te vinden in een nieuwe woonomgeving heeft een projectgroep onlangs een ‘speurtocht’ uitgezet voor de leden van de cliëntenraad, niemand is verdwaald. De kapsalon binnen Maaszicht sluit op 20 november en op 2 december opent de kapsalon in Catharinahof, nog tijd voor een permanentje in de feestmaand dus.

Een paar weken geleden deed de wijkraad Binnenstad een oproep; Voor die mensen die nog geen gelegenheid hadden Catharinahof te bekijken is Mw. Pander bereid gevonden nog één keer voor een kleine groep bewoners uit de wijk Binnenstad een rondleiding te geven door het hele complex. Enkele bewoners hebben zich al opgegeven, er is nog plaats. Die bezichtiging zal ná 29 november zijn, dus na de verhuizing met alle drukte. Een precieze datum hoort u van ons.