Inspraak moet, verslaglegging moet
Ons presidium had, voor het besloot dat het niet nodig is om verslag te leggen van informatie- en inspraakbijeenkomsten, beter even de gemeentelijke inspraakverordening erop na kunnen slaan. Die dateert van 22 juni 2004 en vervangt een regeling uit 1994. Gezien de janboel in ons stadhuis is het begrijpelijk dat het presidium zich die moeite bespaard heeft, maar het had zijn tablets even kunnen gebruiken om te googlen. Dan had het met een paar muisklikken de eigen verordening erop na kunnen slaan, zoals die staat vermeld op ‘decentrale.regelgeving.overheid’, onder ‘inspraakverordening’, onder ‘gemeente Grave’. Op die plek staat onder Artikel 5. Eindverslag het onderstaande (citaat):
1. Ter afronding van de inspraak maakt het bestuursorgaan een eindverslag op. 2. Het eindverslag bevat in elk geval: a. een overzicht van de gevolgde inspraakprocedure; b. een weergave van de zienswijzen die tijdens de inspraak mondeling of schriftelijk naar voren zijn gebracht; c. een reactie op deze zienswijzen, waarbij met redenen omkleed wordt aangegeven op welke punten al dan niet tot aanpassing van het beleidsvoornemen wordt overgegaan. 3. Het bestuursorgaan maakt het eindverslag op de gebruikelijke wijze openbaar. 4. De burgemeester vermeldt het eindverslag in zijn burgerjaarverslag. Weliswaar staat er vóór dit artikel 5 (in artikel 4, onder 2): ‘het bestuursorgaan kan voor een of meer beleidsvoornemens een andere inspraakprocedure vaststellen.’ Het zou zomaar kunnen dat ons gemeentebestuur hier een maas in de verordening gevonden denkt te hebben maar dan nog is het veelbetekenend dat ze deze maas opzoeken op een zo teer punt als de inspraak. Wie wel eens een inspraakavond van onze gemeente heeft meegemaakt, heeft (vriendelijk ingeschat) negen op de tien keer mogen ervaren dat die door de gemeente totaal niet was voorbereid. Dat op zich maakt de inspraak al tot een klucht; als je dan ook nog eens de verslaglegging achterwege laat, waardoor insprekers en overheid na afloop niet kunnen nagaan wat er ingesproken is, krijgt het wel een heel achterbakse connotatie. Ons gemeentebestuur heeft toch al de naam via de verslaglegging zaken bij te sturen; als het dan die verslaglegging helemaal achterwege laat, laat het nog eens extra zien dat het zijn derrière afveegt met wat wij vinden en denken. Daarmee zijn we dan meteen bij de kern van het probleem beland. Ons gemeentebestuur heeft totaal geen boodschap aan ons en onze nieuwe burgemeester mag zijn mouwen opstropen om daar het tij te keren. De denk- en handelwijze van ons bestuur raakt immers direct aan integriteit en dan met name aan de eis dat ieder openbaar bestuur transparant en dus integer hoort te handelen. Een bestuur met een evident integriteitprobleem zet nog een extra stap in de verkeerde richting als het zichzelf min of meer faciliteert om niet transparant, controleerbaar en daarmee integer te handelen. Het bindt zich als kat zelf op het spek, zogezegd.
Daarnaast is het zo klaar als een klontje dat het ook voor ons bestuur in wezen een noodsprong is. Het is immers alle overzicht over zijn eigen zaken kwijt en in toenemende mate groeien de burgers en hun politiek primaat ons bestuur boven het hoofd. In politiek en bestuur horen immers burgers de toon te zetten en niet de politici zelf. Dat is immers het wezen van democratie. Democratie kent zijn beperkingen, dat zij zo, maar het is de wereld op z’n kop als politici die beperkingen gebruiken om de democratie nog verder uit te hollen.
Ook doet het er weinig toe dat ons bestuur de ‘inspraak’ inzake het Hart van Grave heeft omgekat tot ‘informatie’. Nog zo’n voorbeeld van gebrek aan voeling met wat er leeft in de samenleving. Ieder rotsmoesje lijkt goed genoeg om dat ene doel te dienen, het stiekem warm houden van wat zeteltjes. Hier tekent zich overigens de parallel af met de wens tot samenwerking in het land van Cuijk waar men zich als de baron van Münchhausen optrekt aan de gedachte dat vijf maal een half vijf is.
Daarnaast zou een wijziging van de verordening niet toekomen aan het presidium dat met zijn ‘geheimzinnigheid’ zichzelf toch al ongeloofwaardig heeft gemaakt. Het lijkt erop dat we weer van doen hebben met een perverse kongsi van college en coalitie die liefst alles onder de pet houdt en daarom zelf de grenzen tussen presidium en gemeenteraad zo vaag mogelijk wil houden.
Als je kijkt naar het Hart van Grave en alle steken die ons gemeentebestuur daar heeft laten vallen, zou mijn benadering zijn: ‘maar goed dat er nog burgers zijn die hun ogen en oren open houden’. Het zal toch op niet al te lange termijn duidelijk moeten worden, wat de burgers, in dit geval bewoners en omwonenden van het Hart, voor ogen hebben. Het is hun goed recht, niet minder. Wachten tot ons gemeentebestuur het licht ziet? We hebben al zo lang gewacht en zelfs als alles vanaf nu volgens het boekje zou gaan, zou het de lamstraligheid (incompetentie) van ons gemeentebestuur niet kunnen goedmaken. (Voor een link naar de gemeentelijke inspraakverordening 22 juni 2004 klikt u hier, om daarna terug te keren naar deze website klik op de pijl “vorige’ bovenin uw scherm.)
Ben Bongaards – 30 mei 2013
De tijd staat niet stil, niet alles van vroeger is beter. Toen de eerste auto’s voor de gewone man beschikbaar kwamen was je je leven niet zeker in Grave. Alles moest wijken voor dat ‘Duivelse Ding’. In plaats van paardenvijgen plasjes olie op straat en verkeersregels moesten nog worden gemaakt. Later kwam als tegenhanger een periode van de auto zoveel mogelijk uit binnensteden weren.
Een paar meter verderop wordt de plaats waar altijd fietsen worden gestald ook ondersteboven gespit. “Ga nou toch fietsen zeg!” Een praatje met de stratenmakers leert dat ze niet uit Grave komen. Logisch, geen Gravenaar brandt z’n vingers aan zoiets als het slopen van de binnenstad.
